Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna w leczeniu depresji?

Terapia poznawczo-behawioralna w depresji polega w skrócie na pracy z przekonaniami pacjenta na temat siebie samego. Jak zauważono, pacjenci z depresją prezentują niekiedy cały wachlarz niekonstruktywnych przekonań, które wpędzają ich w dodatkowy smutek, hamują rozwój, opóźniają edukację i karierę. Terapia poznawczo-behawioralna polega na próbie zmiany myślenia z negatywnego, nadzwyczaj autokrytycznego na bardziej realistyczne.

Pacjenci bardzo nisko się oceniają, więc terapia ta musi iść w poprzek tym bazowym, podstawowym zespołom negatywnych przekonań. Są to niekiedy automatyczne myśli typu: “Zawsze wszystko schrzanię”, “Całe życie jestem nikim”, “Nie zasługuję na nic dobrego”, “Zasługuję na karę”. Te i setki innych myśli powtarzają się niczym mantra, mogą mieć różne odcienie i rozmaite wersje, jedno, co je łączy to bardzo negatywna autoocena i związane z nią obniżenie nastroju.

Stąd terapeuci, pracujący z pacjentami z depresją muszą przepracować bazowe, filarowe przekonania, np. “Życie jest złe”, “Świat jest grzeszny”, “Nic nie ma sensu”. Od tego zależy dalsza praca nad bardziej szczegółowymi przekonaniami pacjentów. Wielu z nich taka terapia pomaga, wspierając leczenie farmaceutyczne i pracę nad sobą. System tej szkoły nadal się rozwija i podejmowane są próby aplikacji tej metody do innych zaburzeń, jak nerwice czy schizofrenia albo choroba afektywna dwubiegunowa. Jest to bardzo obiecujący kierunek we współczesnej psychoterapii.